“Normaal sluit ik hier achteraan in de file en nu in de rij met lopers. Hier sluit ik met plezier aan.” Ingrid staat vanochtend bij de start van de hardloopwedstrijd die de start markeert van het Festival op de Ring op een deel van de A10 in Amsterdam.

Burgemeester Femke Halsema benadrukt voor ze het startschot geeft nog maar eens wat de meeste lopers al beseffen: “Het is once in a lifetime om te rennen over de A10. Dit zal je niet meer meemaken.”

Eigenlijk was de run 7,5 kilometer, maar vanwege de warmte is die ingekort naar ruim 3,5 kilometer. Van Willemien en Didjee uit Watergraafsmeer had het niet gehoeven. Ze hebben ervaring met in de warmte hardlopen en volgens Willemien is het vooral “letten op jezelf en elkaar”.

Vooral ‘meemaken’

Ook Emmanuel, Jody en Arie vinden het jammer, maar ze zijn hier niet per se voor de sportieve prestatie, wel om het “mee te maken”. Arie: “Amsterdam bestaat maar een keer 750 jaar, daar wil je wel een stukje van meemaken.”

Veel mensen gingen hardlopen op de A10:

De stad zocht om dat jubileum te vieren een plek waar een paar honderdduizend Amsterdammers terechtkonden. De binnenstad zelf was niet geschikt, maar de A10 wel. Dat daarvoor vijftien kilometer ringweg een groot deel van het weekend dicht is voor het verkeer, moet dan maar.

Schaduw van ‘bos’ in plantenbakken

Charlotte, die met haar opa en oma is, denkt dat de overlast wel meevalt. En ook haar opa denkt dat de meeste mensen het door de vroege aankondiging wel weten. De drie komen speciaal voor het ‘bos’ dat op de snelweg is neergezet.

De 750 bomen staan in houten plantenbakken op pallets. Het ziet er mooi uit, vinden ze. En een voorbijganger memoreert nog dat mensen hierdoor het belang van bomen misschien gaan inzien. Want het is een van de schaarse schaduwrijke plekken op de verder hete snelweg waar de temperatuur rond het middaguur al oploopt tot woestijnachtige proporties.

De opa en oma van Charlotte kwamen vijftig jaar geleden vanuit West-Vlaanderen naar Amsterdam. “We hadden nooit gedacht dat we hier zolang zouden blijven wonen.” Ze hebben hier alles wat ze nodig hebben, zeggen ze: “Veel groene parken en cultuur. We waren 49 jaar lang trouwe bezoekers van het Concertgebouw. Helaas lukt dat nu niet meer”, zegt de opa zittend op zijn rollator.

Grootstedelijk

Ook hardloopster Ingrid noemt het “oneindige culturele aanbod” als grote aantrekkingskracht van Amsterdam. Ze woonde na haar studeren 16 jaar in de hoofdstad, vertrok toen voor 16 jaar naar Amersfoort, maar miste het grootstedelijke. “Nu ben ik 2,5 jaar weer met heel veel plezier terug in Amsterdam.” Ze woont in een woonboot aan het KNSM-eiland. “Ik had nooit gedacht dat ik het zo fijn zou vinden om een duik te nemen in het water.” Nu doet ze dat elke dag, zomer en winter.

De ijsjeskraam is deze middag populair. De rij is lang en ook de in Amsterdam geboren en getogen Rosa wacht tot ze aan de beurt is. Ze verwacht samen met haar partner een tweede kindje en wil nooit weg uit Amsterdam. “Het is mijn thuis.” Maar het blijkt voor het jonge gezin ook lastig om een echt thuis te vinden, “met deze woningmarkt.”

Hectometerpaaltje als huwelijkscadeau

Meer prille liefde is er te vinden op de trouwlocatie op de A10, alleen vandaag is de snelweg een officiële trouwlocatie. In een witte tent trouwt Halsema het stel Wesley en Regina en haar toespraak is doorspekt met verwijzingen naar de A10. “Jullie hebben zoveel wegen bewandeld, van de outback in Australië naar nu de ring in Amsterdam.” Hun lievelingslied: Life is a highway van Tom Cochrane. “Liefde is als een snelweg, vol hobbels en bochten, maar samen aan het stuur.”

Op het moment dat het huwelijk met het jawoord is bezegeld, barst het applaus en gejuich los, van familie, vrienden en volstrekt onbekende mede-Amsterdammers die achter het lint meekeken. Als huwelijkscadeau krijgt het stel van de gemeente hectometerpaaltje 19,4: romantischer dan dat krijg je het niet op de A10.

‘Amsterdam is een dorp’

Op het festival, met vrijwel alleen Amsterdammers, klinkt liefde voor ‘hun’ stad. En ook nieuwkomers kunnen de stad waarderen, blijkt uit de woorden van Sebastien. Hij komt uit het Verenigd Koninkrijk en werkt voor een organisatie in Amsterdam. Hij noemt het een “fijne plek om te leven” en “kleiner dan ik dacht”.

Dat is wat de stad zo mooi maakt, vindt Charlotte. “Amsterdam is een dorp. Op wereldniveau is Amsterdam een grote naam, maar qua grootte geen New York. Je hoeft hier maar naar buiten te gaan en je komt bekenden tegen.”